www.udonthaniweblog.nl
Ze kunnen niet meer om ons heen !!!!
Van de redactie
Een prachtig, kort verhaal van onze lezeres Marietje Boeddanski
lowy.cremers.senior@gmail.com
Al 9 jaar de beste.eigen you tube kanaal,fb lowy cremers
3000 fans
Ze kunnen niet meer om ons heen !!!
Een bijdrage van Sjaak uit Hu-aHin
Magere Hein– Een grappig verhaal van Sjaak uit Hu-ahin
Er was eens een meneer Hans die heel graag dood wilde. Daar hoor je van op, hè, want iedereen wil zo lang leven als maar kan. Nou, deze meneer wilde niets liever dan dood. Dat mag toch! Kijk, dood gaan we allemaal. Op een dag word je geboren, wat betekent dat er op den duur een dag komt dat je doodgaat, dat is nu eenmaal zo. Alleen, het eigenaardige is dat de mensen dolblij zijn als er iemand geboren wordt en ze zijn diepbedroefd als er iemand doodgaat. Vreemd, hè?
Maar goed, deze meneer was moe van alle leugens die hij op internet had gepubliceerd. hij had van alles gezien en gehoord, had heel veel pret gehad want hij was een grappenmaker van de bovenste plank, dus hij vond het tijd worden om dood te gaan.Hij had honderden mensen vermaakt met zijn
leugenachtige verhalen op diverse weblogs.
Zijn vrouw was het daar niet mee eens. Hij mocht niet dood van z’n vrouw. Af en toe vroeg hij: “Ach, mag ik dood?”
“Nee,” zei z’n vrouw dan, “nee, dat wil ik niet hebben, ik vind je nog veel te grappig, ik moet nog steeds erg om je lachen. Ik zal je vertellen: als Magere Hein komt, dan smijt ik ‘m de deur uit, daar kun je van op aan.”
Ken je Magere Hein, weet je wie dat is? Magere Hein is een geraamte met een pet op en een tas om. In die tas zitten de namen en adressen van degenen die dood moeten. Hij komt je halen. De ooievaar komt je brengen en Magere Hein komt je halen. Je komt ‘m wel eens tegen op straat, let maar eens goed op. Af en toe staat-ie even stil om op z’n papieren te kijken, hij moet weten waar hij nou weer heen moet. Hij kijkt een beetje zuur en dat is niet zo verwonderlijk, want hij werkt dag en nacht, hij heeft nooit eens een moment vrij, op elk uur van de dag is er wel iemand die doodgaat. O ja, en hij heeft ook nog een zeis bij zich. Niemand weet waarom-ie die zeis bij zich heeft, eerlijk gezegd denk ik dat het aanstellerij is.
Op zekere dag was het zover. Magere Hein drukte met z’n zeis op de bel nadat hij nog ’s goed op z’n papieren gekeken had – stel je voor dat-ie de verkeerde meenam, dan zwaaide er wat. De mevrouw deed open en vroeg: “Wat kom je doen, joh?”
“Nou, mag ik me even voorstellen?” antwoordde Magere Hein. “Mijn naam is Hein, ze noemen me ook wel Magere Hein, omdat er geen vlees meer op m’n botten zit en…”
“Ja, hou maar op met je gezeur,” onderbrak de mevrouw, “ik zie heus wel wie je bent, zeg eerst maar ’s voor wie je komt, joh.”
“Voor uw man,” zei Hein beleefd, “kijkt u maar, z’n naam staat hier op de lijst Hans van Blog.. Na een lang leven vol grappen en veel leugens ook is het moment gekomen dat hij nu mee moet.
Weer werd hij door de mevrouw onderbroken. “Geen sprake van, je krijgt m’n man niet mee, dat wil ik niet hebben.”
“Maar,” probeerde Hein, “maar hij moet mee mijn baas heeft genoeg van zijn leugens op internet.”
“Niks maar, weet je wat jij moet doen? Je moet opdonderen. Ik wil dat je opdondert en wel meteen.”
Hans lag nog in z’n warme bed en riep: “Wie is daar aan de deur, lieve vrouw?”
“Ach,” zei z’n vrouw, “dat geraamte, die Hein, je weet wel.”
“O, eindelijk,” mompelde Hans. Hij zette z’n handen aan z’n mond en riep: “Kom maar, hoor, ik wil best met je mee.”
“Het mag niet van je vrouw,” schreeuwde Hein terug.
“Nee,” zei de mevrouw en haar stem sloeg over van kwaadheid, “ik wil het niet hebben, donder op met die stomme zeis van je, maak dat je wegkomt.”
En warempel, Magere Hein droop mopperend af. “Het is een schande,” sprak hij tot zichzelf, “dat heb ik nog nooit meegemaakt, het is een schande, ik ben toch niet degene die de lijsten opstelt, wat heb ik ermee te maken, ik doe gewoon m’n werk, als ik het niet doe, doet een ander geraamte het.”
Daarbij komt nogdat de man gestraft diende te worden voor de vele onzin verhalen die hij op een Thaise weblog had gezet.
De meneer was erg teleurgesteld. “Wat vervelend nou toch,” klaagde hij, “waarom mocht ik niet mee? Ik had juist zo’n zin om dood te gaan.”
“Hou toch op,” antwoordde de mevrouw, “ik heb nog veel te veel lol met je. Ik lach me nog steeds een ongeluk om je, en daarom laat ik je niet gaan.”
“Mag ik dan met ‘m mee als hij de volgende keer komt?” vroeg de meneer.
“We zullen zien,” antwoordde de mevrouw.
“Nou vooruit,” zei Hans, “maar dan ga ik de komende tijd veel grappen uithalen. Gekke gezichten trekken en zo, en vooral veel leugens op Internet zetten.
“Hoe meer hoe liever,” antwoordde de mevrouw.
Het duurde drie lange jaren voordat Magere Hein terugkwam. “Zo, ben je d’r weer,” zei de mevrouw, “goed dat ik je indertijd weggestuurd heb, we hebben de afgelopen drie jaar nog onbedaarlijk gelachen, m’n man en ik. Maar nu mag je hem wel meenemen, er is een tijd van komen en van gaan. Maar wees wel een beetje voorzichtig met ‘m.”
“Hiephoi,” riep Hans vanuit z’n bed en daar moest zelfs Magere Hein om lachen. Even later was de meneer dood.
En daar lag de meneer, ‘opgebaard’ heet dat. Hij lag in een kist met een raampje erin, zodat je z’n dode hoofd kon zien. “Hé,” zei een van de omstanders, “moet je ’s kijken.” Hij wees op de kist. “Het lijk trekt een lange neus naar ons. Kijk, en nu steekt-ie ook nog z’n tong uit.”
“Ach,” zei de mevrouw, die nu weduwe was, “dat doet-ie altijd als-ie dood is, let er maar niet op, dan heeft-ie er ook geen lol van. Hij heeft in z’n leven genoeg grappen gemaakt, hij moet er nu maar eens mee ophouden.”Want de mensen geloofden zijn leugenachtige verhalen op Internet al lang niet meer.
De dode had al gauw in de gaten dat er niet meer op ‘m gelet werd. Hij dacht bij zichzelf: wat vervelend nou toch dat je als dode altijd zo ernstig moet zijn, waarom mag je nooit ’s een grapje maken? Nou, ze kunnen het krijgen zoals ze het hebben willen, mij horen of zien ze niet meer. Toen de mensen merkten dat het lijk geen kattenkwaad meer uithaalde, kwamen ze weer op de kist af en zeiden ze: “Wat ligt-ie er mooi bij, hè? En wat is ie lelijk he.?”
Ze keken, ze schudden hun hoofd, ze zetten hun zwarte hoeden op en ze begaven zich langzaam naar huis. Ziezo. Gelukkig zagen ze niet dat de dode toch nog even z’n tong tegen ze uitstak.
Zelfs toen de man dood was kwamen de mensen nog achter zijn leugens,die hij op internet had geplaatst als reactie op artikelen.
Met dank aan onze sponsors
De beste pc zaak in Udonthani Advise Landmark Udonthani
poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani
Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza
Resort and swimmingpool and Fishing pool
Bed and Breakfast Honnybee 400 thb for 1 night .
Leeya resort swimming and fishing.
Gold filler jksuradee chonburie
Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani
Bemiddeling bij koop of verkoop goederen via gratis advertentie op deze weblog.
Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.
lowy.cremers.senior@gmail.com
udonthanicityweblog@gmail.com
lowy.cremers.senior@gmail.com
Al 9 jaar de beste.
3000 fans.FB lowy Cremers/Google de 1000 levens van Lowy Cremers.
Ze kunnen niet meer om ons heen !!
Ingekomen email van Dirk Helpdesk uit Udonthani
Al 9 jaar de beste
3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.
Ze kunnen niet meer om ons heen.
Hoofdstuk 25 belevenissen op de kustvaart 1960
Een bijdrage van een onzer fans.
Bedoel je Wim vroeg Dirk, hij had nu pas door dat ze al weer eens een keer alles al achter zijn rug
hadden bedisseld.
Vind je dat gek vroeg de ouwe als we het eerder hadden verteld dan was je nooit geslaagd van de zenuwen.
Maar je treft het als we werkelijk gaan proefvaren dan komen je ouders en je broer dus twee matrozen heb je
al.
Dirk moest eens slikken, hij kapitein en zijn vader voorop om de trossen vast te maken, dat zou raar
overkomen.
Oké het was alleen maar met de proefvaart, maar zou de ouwe zelf er dan niet bij willen zijn als de Max in
de vaart kwam?
Natuurlijk wel opschepper antwoordde de ouwe maar eerst moeten er technische proefvaarten gehouden
worden, als de officiële vaart wordt gehouden ben ik er wel maak je maar niet druk.
Dirk kon het allemaal niet bevatten hij werd er zenuwachtig van, hij de leiding om een nieuw schip door de
smalle brugentjes te varen, zou hij zijn vader maar vragen om mee te varen dacht hij bij zich zelf.
Hein kwam bij hem staan en vroeg, hoe staat het er bij, mag ik nou mee of niet, of durf je het niet aan, dan
vaar ik wel hoor eindigde hij lachend.
Over vier dagen was het al zo ver, hij zou met Hein vast aan boord slapen, de laatste dingen na lopen, leren
om met de motor om te gaan en zich alle nieuwe dingen ui laten leggen.
Wat hij nog niet wist was, dat de ouwe het al zo geregeld had dat Willy als kok zou fungeren er moest toch
gegeten worden, was zijn devies en wie kon het beter dan Willy.
Dirk overlegde met Hein wie ze zouden uitkiezen als matrozen. Andries zou toch wel willen, en anders, voor
die proefvaarten zou Ellen, ze was nog in Delfzijl, toch ook wel mee willen.
Ze bespraken heel de avond hoe ze het zouden doen, ze pakten vast hun spullen in, om de andere dag naar de
Max te reizen.
Dirk keek nog eens om zich heen in de caravan, waar hij achteraf een leuke tijd had gehad, morgen zou hij
aan boord slapen op een nieuw bed in zijn eigen stuurmans hut.
Samen met Hein kreeg hij de schuit wel buitengaats, Ellen zou wel wat in elkaar flansen om te eten, hij
kreeg er ineens zin in.
Ze klommen aan boord, in het stuurhuis rook het naar verse koffie, ruikt goed hé kap merkte Hein op en
gooide zijn plunje zak naar beneden.
Is er al koffie kokkie riep hij naar beneden, de kapitein is aan boord!
Joe hoe, klonk het van beneden. Een blond kopie met een paarden staart kwam in het trappengad te
voorschijn.
Een luide vloek ontglipte Dirk, hoe kom jij hier, vroeg hij verbouwereerd.
Hein stond te lachen, dat had je niet gedacht hé, zei hij, Willy is vanmorgen al vroeg met een leverancier
mee gereden vertelde hij, eerst wilde ze naar Delfzijl komen maar dit vonden we leuker en nou niet zeuren
nu hebben we tenminste al een bakkie.
Dirk omhelsde Willy, wanneer houd dit eens op vroeg hij. Iedere keer hebben jullie weer een verrassing,
waar ik niets van weet, ik wordt er schijt ziek van, maar mijn tijd komt nog wel.
Dirk vond het wel stoer dat Hein hem kapitein noemde, al was het maar voor een paar dagen.
Na de koffie daalden ze af in de machinekamer.
Ze lieten zich nog een keer alles uit leggen, vanaf de trap riep Andries, is de kapitein beneden?
Hij was ook gearriveerd, met zijn plunje zak onder de arm vroeg hij waar moet ik slapen?
Slapen vroegen Dirk en Hein tegelijk?
Vraag maar aan Willy, antwoordde Dirk, en doe gelijk maar een overal aan je kan wel een stuurmans
diploma hebben maar voorlopig ben je matroos en je maat wordt Ellen, dan zitten we goed genoeg in ons
personeel.
Toen hij hen gevraagd had om voor de vaart van de werf en de originele proefvaart zolang aan boord te
komen, waren ze gelijk enthousiast.
Allemaal vonden ze het leuk om met een gloednieuw schip proef te veren en er nog geld voor te krijgen ook.
De Ouwe had gezegd, Dirk zoek meer een paar mensen uit, neem er desnoods maar een paar van de
zeevaartschool en breng de Max naar Delfzijl.
249
Wij komen dan de laatste dag voor de proefvaart aan boord en dan wil ik een vaarklaar schip
Als het nodig is moeten we direct na het feest kunnen laden.
Nu het vertrek zo dichtbij kwam probeerde Dirk in gedachten het steeds uit te stellen, maar morgenvroeg
was het vertrek gepland.
Het ijs was vandaag door een ijsbreker gebroken, dus konden ze vertrekken.
Samen met Willy lag hij in de stuurmanshut op bed ze konden de slaap maar niet vatten.
De crew was nog in de mess aan het praten en lachen, er was al het één aan ander aan boord gesleept om de
eerste dagen wat te eten en te drinken.
Dirk liet ze maar, zo lang het niet te gek werd zou hij maar niets zeggen.
Je kunt het best hoor verzekerde Willy hem, je hebt het laten zien met de Gruno dus dit zal ook wel gaan, ze
sloeg een arm om hem heen en zei, kom we gaan slapen.
De andere dag was Dirk veelste vroeg aan dek, de rest was nog in diepe slaap maar hij was te zenuwachtig
om nog langer in bed te blijven.
Eindelijk was het zo ver dat ze vertrokken.
Hein stond met Ellen voorop, Andries maakte de trossen achterop los, Dirk draaide de kont naar het midden.
Hein stond bemoedigend voorop en voeg handen gebarend, los gooien kap?
Eigenlijk ging alles vanzelf, de boegschroef, waar Dirk nog nooit mee gewerkt had, deed de rest.
De Max schoof naar het midden van het kanaaltje, met de motor langzaam vooruit begon de Max haar
loopbaan.
Uitgezwaaid door het werf personeel voeren ze naar de eerste brug.
Dat zou mooi zijn als ik nu een misser zou maken zei Dirk tegen Willy, kunnen we gelijk achteruit om te
repareren.
De bruggenman die het vertrek had gade geslagen opende vroegtijdig de brug.
De bruggenman zwaaide en stak zijn duim omhoog, wat Dirk een goed gevoel gaf, maar er kwamen nog een
aantal andere bruggen.
Op de bak waren Hein en Ellen de trossen aan het opschieten en klaar te leggen om als ze in Delfzijl waren
weer vast te maken.
Willy kwam boven, keek naar voren en zei, zo zijn wij ook begonnen weetje nog wel en wees naar die twee
voorop, ze schonk gelijk een vers bakkie koffie in.
Alles leek alweer gewoon, de Max liet zich gehoorzaam door het kanaal sturen, Dirk maakte zich geen
zorgen meer
Er stond weinig wind en in de kant konden ze niet waaien want er dreven nog genoeg ijsschotsen in het
water.
De tweede brug kwam in zicht, voor dat Dirk de luchthoorn kon laten loeien, sprongen de lichten al op
groen.
Iedereen weet zeker dat we er aan komen, zei hij tegen Willy, die op de speciale stuurstoel zat, een luxe die
ze nog nooit hadden gehad op de Gruno.
De brug ging open, Dirk gaf een beetje gas bij, maar opeens kwam de brugwachter uit zijn hokje vandaan en
zwaaide met beide armen.
De brug bleef halverwege steken, als ze zo door voeren zouden ze het stuurhuis aan diggelen varen.
Met een, ook dat nog, gooide Dirk de koppeling in zijn achteruit, de zenuwen gierden door zijn maag, hij
dacht bij zich zelf drie maal is scheeprecht, vanavond liggen we weer aan de werf.
Maar de Max liet zich door het geweld van de schroef gewillig stoppen en ging zelfs al weer achteruit.
Zie je nou waarom doe je zo paniekerig vroeg Willy, je weet toch wat je moet doen als er iets verkeerd gaat,
ze trok hem tegen zich aan en zoende hem in zijn nek.
Ja dat heb ik nou nog nodig bromde Dirk kribbig, ik heb al mijn aandacht nodig en nou ga jij
doodgemoedereerd een beetje vrijen.
Ze dreven maar een paar minuten toen de brug helemaal omhoog ging.
Hein en Ellen hadden niet eens gemerkt dat hij een beetje in paniek was geraakt en zwaaiden naar de
bruggenman.
De meiden hadden in de kombuis een maaltijd klaar gemaakt, maar Dirk wilde persé zijn eten boven hebben.
Hij stond maar amper toe dat Hein de Max stuurde, met moeite kon hij zich inhouden om niet te zeggen, een
beetje bb een beetje sb.
250
Maar Hein kon goed sturen en stond nonchalant aan de stuurknuppel, voor hem ook een nieuwigheidje
want op de Maasborg hadden ze ook nog een stuurrad.
Nu ze in het Eemskanaal kwamen hadden ze een beetje meer ruimte. Dirk ademde een beetje op.
Eigenlijk kwam Delfzijl in zicht, eigenlijk veel te vroeg, het betekende voorlopig vandaag einde van de reis,
ze voeren de sluis van Farmsum in om daarna aan de kade in Delfzijl af te meren.
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, manoeuvreerde Dirk de Max aan de kade.
De ouwe van zijn kosthuis stond al aan de kade te wachten, hoe hij het te weten was gekomen dat ze
onderweg waren was een raadsel.
Hij kwam in het stuurhuis en zei, goed gedaan jongen, altijd langzaam dan kan er niets gebeuren en ben je
tevreden vroeg hij, vaart hij makkelijk?
Hij ging op de bank zitten en zei, vandaag wordt er toch niet meer gevaren, zou het nu tijd voor een borreltje
zijn?
Daar kon Dirk niets tegen in brengen, hij pakte de fles en schonk een borrel voor de ouwe in, neem er zelf
ook maar één zei Willy die net boven kwam, dat heb je wel verdiend.
Nu de schuit voor de wal lag zonder een schrammetje viel de spanning van hem af en kon hij wel een slokje
verdragen.
Maar er werd hem niet veel rust gegund, er kwam een man van Datema, met zijn armen vol zeekaarten, een
tas met passer, potloden, vlaggen en meerdere zaken die nodig zijn om een schip veilig te navigeren.
De kaarten waren nog maar net op geborgen toen er een vrachtwagen voor de gangway stopte met stores.
Nu kwam het goed van pas dat Hein al ervaring had in provianderen, daar hoefde Dirk zich dus niet mee te
bemoeien.
Hij hoorde dat Ellen en Willy de grootste lol hadden om al de spullen te verstuwen.
Een volgende leverancier melde zich hij vroeg, is de kapitein ook aan boord.
Hij keek naar de ouwe die rustig op de bank zat, maar die wees met zijn duim naar Dirk en zei, ik ben hier
gast aan boord, mij moet je niets vragen, pakte de fles ongevraagd en schonk zich een verse borrel in.
Dirk voelde zich wel gevleid, dat iedereen hem kapitein noemde, maar hij had er wel een hoop werk bij
gekregen wat normaal de ouwe altijd deed, hij werd er wel moedeloos van en dacht bij zich zelf, was de dag
maar vast om.
Morgen zouden ze proefvaren en hij had nog niets van de Gruno gehoord, de ouwe had wel gezegd dat hij er
zou zijn, maar hij had hem ook alleen laten varen met de gloednieuwe Max.
Net of de zaak hem maar matig interesseerde, maar hij zou wel wat anders te doen hebben hij zou het
morgen wel horen.
In de schemer, kwam een coaster de haven binnen varen en wilde zo te zien aan zijn vaarwijze, bij hen
langszij komen.
Hij wilde Hein al waarschuwen venders buitenboord te hangen, om de verf niet te laten beschadigen, toen
hij zag dat het de Gruno was.
Waren ze zeker eerder geladen gekomen dan gedacht en naar Delfzijl gevaren, om er zeker van te zijn dat ze
bij de proefvaart konden wezen.
Dirk was blij weer in de salon van de Gruno te zitten, geen zorgen van de school meer, zijn diploma in zijn
zak wat kon hem de eerste tijd gebeuren.
Er was van alles te bespreken, hoe ze de zaak zouden regelen.
Wie bij wie aan boord zou komen.
Joost werd kapitein op de Gruno en Bart wilde ook niet van boord, jullie met al je nieuwe dingen, laat mij
maar op m’n oude bootje zei hij.
Wim wilde heel graag naar de Max overstappen, hij was zijn spullen al aan het pakken.
Het zou morgen een hectische dag worden, proefvaren en overpakken, de Gruno zou met een andere
bemanning naar zee vertrekken.
De ouwe kwam aan boord van de Max met Dirk als stuurman, Ellen wilde wel als kok een paar reizen mee
als ze maar het stuurmansloon kreeg lachte ze, maakt het mij niets uit.
Met Wim erbij zouden ze er eigenlijk nog een aankomend mannetje bij kunnen hebben.
Zou Steef niet een paar maanden mee willen opperde Willy, die kan toch wel een beetje aan rommelen.
Dat ik daar niet aan gedacht heb zei Dirk, ze hebben afgesproken dat ze naar de proefvaart komen, kunnen
we het gelijk vragen.
251
Als hij zijn kleren nou eens mee nam, dan kan hij hier even naar de waterschout voor een monsterboekje
en je hebt je man, opperde de ouwe.
Ik bel vanavond nog naar Nico, dan moet hij het maar even aan boord gaan vertellen zei Dirk, Inwendig was
hij al blij dat Steef aan boord kwam, die zou een goede hulp wezen en dat hij wilde daar twijfelde hij niet
aan.
Dirk ging met Wim en Willy nog even naar de kroeg van Bart zijn moeder en belde naar Zaandam.
Savonds werd het weer eens ouderwets gezellig een beetje dansen een biertje en een borreltje, het was zo
weer tijd om naar boord te gaan.
Zijn ze net stuurman riep Wim en nou gaan ze zich gelijk anders gedragen.
Stuurman waar zijn je strepen bralde Wim, respect moet je met je strepen afdwingen hoor.
Later liepen ze gearmd door de nog koude nacht naar boord.
Eigenlijk raar dacht Dirk, de Max en de Gruno naast elkaar, waar hoorde hij nu eigelijk.
Aan boord van de Gruno zou hij zich veilig in zijn oude hutje voelen.
Op de Max was alles nog onwennig, als ze hem nu zouden vragen om weer terug naar de Gruno te gaan, zou
hij ja zeggen.
Willy liep al in haar pyjama toen Dirk beneden kwam, ze rommelde als of ze al jaren aan boord was, hij
keek vertederend naar haar slanke figuurtje met haar zwiepende paarde staart.
Toen ze langs liep trok hij haar op schoot en zei wat ben je toch een heerlijk vrouwtje van me.
Ze sloeg haar armen om zijn nek en stak hem haar getuite lippen toe.
Heb je nu eindelijk eens tijd voor me, macho kapiteintje van me, vroeg ze, heel de dag loop je maar te
rennen en te regelen en zie je me niet staan.
Gelukkig ben je morgen weer stuurman, dan moet de ouwe het maar regelen.
Een bescheiden klopje op de deurpost deed hen opschrikken.
Wim en Ellen stapten binnen, heeft de ouwe nog een slaapmutsje in de fles gelaten vroeg Wim.
Verdraait schrok Dirk, waar is de ouwe gebleven vroeg hij, ik heb hem helemaal vergeten.
Die zat op de Gruno nog te pimpelen zei Wim, maar hij ging net aan de wal, met een aardige snee in zijn
neus, glimlachte hij.
Ze deden net of ze niet gezien hadden dat ze op de bank hadden zitten kroelen.
Willy knoopte haar pyjama dicht en pakte een paar biertjes.
Gezellig zaten ze nog een beetje na te praten over wat er zo al de dag gebeurt was, tot ze allemaal zaten te
gapen.
Wim zei alleen als Astrid komt mag je ze er in laten maar anders wil ik niet gestoord worden en trok de deur
achter zich dicht.
Dat was een tijdje geleden wel anders, glimlachte Willy tegen Ellen vroeger had hij je gewoon mee gesleurd.
Als ik me mee had laten sleuren, antwoordde Ellen quasi verontwaardigd, misschien had ik hem wel mee
gesleurd, lachend verdween ze ook naar haar hut.
De ander dag was Dirk weer vroeg wakker hij hoorde gerommel aan dek.
Toen hij boven kwam stond er een stapel dozen naast het stuurhuis, Joost en de ouwe waren
druk aan het sjouwen, al de spullen van de ouwe moesten overgezet worden.
Wim was bezig met een stapel vlaggen aan elkaar te knopen om de Max te versieren voor de proefvaart.
Willy kwam achter hem staan en zei, je gedraagt je wel als een kapitein hé, iedereen is al aan het werk en jij
staat hier maar te lanterfanten.
Hij pakte haar beet en antwoordde, dat komt door het lekkere stoeibed, zet maar gauw koffie dan ga ik ze
helpen.
Beneden gekomen was Ellen al aan het tafel dekken, tevreden bedacht Dirk, iedereen is al gewent, alsof ze al
jaren aan boord zijn,
Het zou wel goed komen als ze eenmaal in de vaart waren, hij verheugde zich er nu al op.
Niemand wist waar ze heen zouden gaan, ze zouden het vandaag wel horen, onder de genodigden waren ook
een paar gasten van het kantoor, die wisten wel te vertellen waar hun eerste reis heen zou gaan.
Tegen de koffie stapten Dirk zijn ouders met Steef aan boord.
Jullie zijn vroeg van Zaandam vertrokken begroette hij zijn ouders, Steef had een gloednieuwe plunjezak op
zijn schouder en stapte, een beetje stoer doend, over de gangway aan boord.
252
Willy omarmde hem plagerig en zei ik breng je naar je hut, zeeman je zal wel beter slapen als toen bij
mij in de hut.
Steef kleurde tot achter zijn oren, stotterde wat en liep achter Willy aan naar beneden, zo trots als een pauw.
Die zouden ze vandaag wel niet zo veel meer zien, de machinekamer was voorlopig zijn domein.
De één na de andere genodigde kwam aan boord, het werd propvol in het stuurhuis.
Dirk had samen met Wim een tentje gespannen boven het achterdek, voor als het zou gaan regenen, maar
daar leek het niet op.
De monteurs hadden de hoofd motor al aan het draaien, Willy telde de uigenodigde gasten en miste de ouwe
van Dirk zijn kosthuis.
Zou hij niet komen vroeg ze aan Dirk.
Die verhaald de Gruno naar de kade voor ons antwoordde de ouwe, laat hem maar prutsen, hij vroeg of hij
dat mocht doen.
Ze zagen hem net van het stuurhuis naar de brugvleugel lopen, je zag hem zijn ouderdom niet aan en
verleerd was hij het zeker niet.
Joost stond als vanouds voorop, Ellen was ook mee gevaren en was bezig een trosje naar de wal aan het
gooien waar Andries hem om een bolder legde.
Alles leek de gewoonste zaak van de wereld, Dirk maakte zich inwendig zorgen of het wel goed zou gaan.
Denk je nou echt dat jij de enigste bent die kan varen plaagde Willy hem.
Eindelijk was het zo ver, iedereen was aan boord, de trossen werden los gesmeten en daar begon de
spiksplinternieuwe Max aan zijn eerste proefvaart.
Overal aan boord liepen gasten, op de luiken hadden de jongens een tafel gemaakt, gedekt met koffie potten
en gebakjes.
Het zou wat moois zijn als ze straks tegen de wind in zouden varen, waaide de hele handel in het
gangboord.
De ouwe stond, met net een stoomcursus sturen achter de rug, aan de stuurpen.
Hein had uit gemak voor de ouwe de kopschroef bediend, daar moet ik nog aan wennen hoor had de ouwe
gezegd.
Dirk stond achterop aan de reling en keek naar de aan de kade liggende Gruno.
Er stond een jongen, die Dirk nog niet had ontmoet op het sloependek.
Hij dacht terug aan zijn eerste reis, misschien had de jongen nog nooit gevaren, en hunkerde er ook naar om
naar zee te vertrekken.
Dirk stak zijn hand op, aarzelend om zich heen kijkend,twijfelend of hij hem bedoelde, zwaaide hij terug.
Willy kwam naast hem staan stak haar arm door die van Dirk en vroeg, heb je heimwee naar die ouwe
schuit?
Hij kan dan wel een paar jaar oud zijn sprak hij zachtjes, als of hij bang was dat de Gruno hem kon horen,
maar het is wel een heel wat stoerder schip dan de Max.
Moet je kijken wat een lijn, klaar en niet bang voor de ergste stormen.
En wat denk je wat ik daar allemaal heb beleefd vroeg hij wijzend op de patrijspoorten van zijn oude hutje,
weet je nog vroeg hij.
Hou je stil fluisterde Willy, iedereen hoeft toch niet te weten wat we daar gedaan hebben.
Ze had waarschijnlijk toch te luid gesproken, een oude heer met een enorme bierbuik, een glas in zijn hand,
vroeg, vertel eens wat daar allemaal gebeurde, dan vertel ik je ook wat.
Dirk vroeg wat wilt u weten?
Willy schopte hem tegen zijn been en verdween met een rood hoofd naar de stuurhut.
De dikke lachte hartelijk, nou die is ook niet voor de poes, vervolgde hij.
Hij stak zijn hand uit en stelde zich voor als de bevrachter van het kantoor.
We hebben twee reizen voor de Max in het verschiet zei hij, over een uurtje zal ik eens bellen, de Max had
nu telefoon aan boord, welke reis jullie gaan doen.
Ze voeren met vol vermogen op de Dollard, recht voor de wind, overal stonden groepjes mensen te praten,
zo te zien maar matig geïnteresseerd in het varen, maar des te meer voor de drank.
De ouwe van de kostschool stond voorop en maakte met een oud fototoestel foto’s van de gasten op de
luiken.
253
Een borreltje in zijn hand, maar door dat hij het toestel voor zijn oog hield drupte de drank uit zijn glas
op zijn duffelse jekker.
Dirk was blij dat de ouwe aan boord was je kon zien dat hij het erg naar zijn zin had, Dirk vond het leuk dat
hij iets, voor de ouwe terug kon doen.
Hij zag dat de dikke kerel met zijn hand naar hem stond te wenken, Dirk liep naar hem toe, hij vroeg met
zijn hand voor de hoorn, je kan hier laden of overmorgen in Amsterdam heb je voorkeur?
Dirk dacht snel na, als ze in Amsterdam zouden laden, kon Willy mee varen anders moest ze vanavond weg.
Moet de kapitein niet beslissen vroeg hij, hij zag dat de ouwe in gesprek was met een paar heren,
Hein stond aan de kaartentafel en was iets aan het uitlegen aan een parmantig meisje, ze vond alles bar
interessant, Hein stond dicht tegen haar aan, sloeg een arm om haar schouder en wees een boei in de verte
aan.
Nou moet je daar zo lang over denken stootte de dikke hem aan?
Lachend antwoordde hij, ik denk dat de kapitein, Amsterdam zou kiezen, loog hij met een stalen gezicht.
Oké het wordt Amsterdam Wiste, sprak hij in de telefoon we bespreken het vanmiddag wel en hing de hoorn
op de haak.
Ze waren nu ver genoeg gevaren en besloten terug te keren.
Ze draaiden met een grote boog op tegen koers, terug naar Delfzijl.
De wind kwam nu van voren, iedereen ging naar binnen, huiverend van de kou, het werd een drukke boel er
gingen gelukkig een paar gasten naar de salon die maakten het zich daar gemakkelijk.
Hein was met het meisje naar zijn hut gegaan om die te bezichtigen vertelde hij, maar ze hadden de deur
achter zich gesloten.
De ouwe vroeg, Dirk vaar jij hem maar naar de kade, hij kan het beter als ik, lachte hij en stapte achter het
roer vandaan.
Met een sierlijke boog meerden ze af achter de Gruno.
Zijn vader gaf hem een hand en zei, ik wens je veel plezier met het nieuwe schip jongen, ik ben trots op je,
dat je er nu al zo goed mee kunt omgaan.
Het schoot Dirk ineens te binnen dat hij helemaal geen tijd had gehad om met zijn ouders te praten.
Hij had het ook zo druk gehad, hij schaamde zich er voor.
Maar ineens bedacht hij, als het door ging voeren ze naar Amsterdam, dan konden zijn ouders mee varen.
Hij zou toch niet in zijn bed komen dus konden zij in zijn bed kruipen, Willy zou wel voor één nacht op de
bank willen slapen.
Na een beetje tegen stribbelen, stemden ze toe.
Weer werd het een heksenketel. De gasten waren niet van boord te slaan, het gratis borreltje deed ze
treuzelen om weg te gaan.
Eindelijk waren de laatste plakkers verdwenen, en konden ze nog even bij elkaar zitten.
De ouwe keek verwonderd dat ze aan de reis waren, er is mij niets gevraagd begon hij.
Ach ik heb die reis maar aangenomen, zei Dirk er was geen keus het was de enigste reis, loog hij, u had het
zo druk dat ik dacht dat het wel goed was.
Het komt eigenlijk wel mooi uit vervolgde de ouwe, dan kan ik me wat meer met die stuurderrij bezig
houden, het is allemaal zo anders als op de Gruno.
Het werd laat ‘savonds voor iedereen zich geïnstalleerd had.
Zijn moeder had zich al eerder naar zijn hut begeven, ze was moe van al die drukte en was bang dat ze als ze
op zee waren zeeziek zou worden.
Ze hoorden de luchtfluit van de Gruno brullen, Dirk herkende hem uit duizenden.
Ze renden allemaal naar de wal en wensten Joost een goede reis toe.
Bart kwam met zijn onafscheidelijke poetsdoek in zijn handen, uit de machinekamer en riep naar Steef, we
zien elkaar wel ergens collega, houd hem draaiende.
Met weemoed zag Dirk het heklicht in het duister verdwijnen.
Adieu Gruno mompelde hij zachtjes.
Eindelijk ver na middernacht waren ze klaar voor vertrek.
Dirks vader zat op de stuurstoel te popelen om te vertrekken hij wilde weer naar boord, maar wilde eigenlijk
ook graag mee varen.
Het is maar 160 mijl had Hein hem verteld, voor u het weet zijn we weer binnen, maar er staat ons wat te
wachten, er is wat wind op komst, we zullen maar eens kijken wat we dicht moeten maken.
Wordt vervolgd
Met dank aan onze sponsors.
poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani
Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza
Resort and swimmingpool and Fishing pool
Bed and Breakfast Honnybee 400 thb for 1 night .
Leeya resort swimming and fishing.
Gold filler jksuradee chonburie
Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani
Bemiddeling bij koop of verkoop goederen via gratis advertentie op deze weblog.
Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.
lowy.cremers.senior@gmail.com
udonthanicityweblog@gmail.com
www.udonthaniweblog.nl
email lowy.cremers.senior@gmail.com
Als ik mijn ogen sluit.
Als ik mijn ogen sluit
luister ik naar ieder geluid
muziek komt diep bij me binnen
mooie klanken, prachtige zinnen
de tijd staat even stil
ik denk aan wat ik wil
Als ik mijn ogen sluit
trek ik er in gedachten op uit
naar het moois wat ik als zeeman heb ervaren
herinneringen die ik mocht bewaren
lieve mensen die ik kan waarderen
ik kan het bijzondere visualiseren
Als ik mijn ogen sluit
neem ik een positief besluit
denkend aan waar ik naar verlang
hoe ga ik er mee aan de gang
hoe benut ik mijn innerlijke kracht
en geef ik waar de wereld op wacht
Als ik mijn ogen sluit
kom ik bij mijn kracht uit
bij mooie momenten uit mijn leven
Ook al duurt dat soms maar even
bij alles wat me zo liefdevol raakt
en het leven zo prachtig maakt
Lowy Cremers Senior
www.udonthaniweblog.nl lowy.cremers.senior@gmail.com
Ze kunnen niet meer om ons heen !!!!
3000 fans
Al ruim 9 jaar de beste.
ingezonden verhaal van Sjef den Belg uit Geel Belgie.
Een kort verhaal over een man die dood ging tijdens een happy end.
Het gebeurde ongeveer 2 jaar geleden.
De man een Belg met de naam Walther ging naar de masagesalon schuin tegen over Nuttypark.
Hij mocht daar echter van zijn Thaise vrouw niet komen maar ja soms als het edele deel omhoog gaat wil je wel eens wat.
Hij nestelde zich op de grond neer en de vrouw begon hem te masseren.Eerst de nek en schouders en armen.
Langzaam ging ze naar beneden en in korte tijd werd zijn edele deel goed beknepen.
En uit eindelijk voor een 1000 thb meer werd het een happy end.
Het werd echter letterlijk een happy end want de man bezweek tijdens de laatste strelingen van de vrouw.
Hij stierf dus in het harnas.
Dokters werden gewaarschuwd en ook de politie kwam kijken.
Zijn vrouw werd gewaarschuwd dat haar man was overleden in de masagesalon.
Dus een Happy end kan ook fataal zijn ha ha .
www.udonthaniweblog.nl lowy.cremers.senior@gmail.com
Ze kunnen niet meer om ons heen !!!!
3000 fans
Al ruim 9 jaar de beste.
van de redactie.
Tsja het ruimt wel lekker op zo.Schreef iemand ons.Onze mol van een andere weblog hiervoor dank 
Dat was een goede opmerking.
Zo geraken we snel van die soort Zatte Gringo,s af toch.
Persoonlijk vind ik het helemaal niet erg dat er het zekere voor het onzekere wordt genomen om het virus in te dammen. Al is het een utopie om te bedenken dat het helemaal verdwijnt, met het eerste de beste vliegtuig uit een of ander oord haal je het zo weer in huis.
Ik denk dat het niet slecht zou zijn als er een deel van de bars zou verdwijnen.
En men zou dus mensen die zat achter het stuur zitten van auto of scooter heel hoog moeten beboeten en rijbewis invorderen.
In Amsterdam wordt er ook paal en perk gesteld aan de diversiteit van de kroegen om het aantrekkelijk te houden.
Ik ben nog nooit in Pattaya geweest, maar als het straatbeeld net als in Phuket is zal het daar niet anders zijn.
Ondergetekende kwam al voor het eerst in Thailand in 1955 hij was toen 15 jaar.
Maar er is op hoerengebied niks veranderd ook toen stonden de zgn nette naaimeisjes al op de kade om hun natte gleuf te presenteren.
Het gokken en de hoer spelen moet thailand beter reguleren..
Steek er je kop niet voor in het zand!!
Lowy Cremers bijna 80 jaar weet er alles van.
Met dank aan onze sponsers
Geef uw mening per lowy.cremers.senior@gmail.com
poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani
Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza
Resort and swimmingpool and Fishing pool
Bed and Breakfast Honnybee 400 thb for 1 night .
Leeya resort swimming and fishing.
Gold filler jksuradee chonburie
Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani
Bemiddeling bij koop of verkoop goederen via gratis advertentie op deze weblog.
Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.
lowy.cremers.senior@gmail.com
udonthanicityweblog@gmail.com
Al 9 jaar de beste.
3000 fans.
Eigen youtube kanaal.FB lowy Cremers Udonthani
Ze kunnen er niet meer omheen
Het verhaal van , de lachende Boeddha.
Zijn hele leer bestond uit lachen. Hij trok van de ene plaats naar de andere. Hij ging daar midden in het centrum staan en begon te lachen – dat was zijn preek. Zijn lach was aanstekelijk, meeslepend, een echte schaterlach; zijn hele buik schudde van het lachen. Hij rolde over de grond van het lachen. De menigte om hem heen begon ook te lachen. Het lachen breidde zich uit. de hele stad Udonthani werd overspoeld door lachsalvo’s.
Iedereen keek uit naar het moment dat Gringhei weer naar hun stad Udonthani kwam, omdat hij zoveel plezier en zoveel zegen bracht. Hij sprak geen woord, nooit. Als je hem iets over Boeddha vroeg, begon hij te lachen. Als je hem iets over verlichting vroeg begon hij te lachen. Als je hem een vraag over de waarheid stelde begon hij te lachen. Als je hem iets over Udonthani vroeg schaterde hij het uit van het lachen. Tot iemand hem iets over Thailandblog vroeg barste hij in tranen uit.
Na dat voorval heeft niemand hem nog ooit gezien.
Met dank aan onze sponsors.
poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani
Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza
Resort and swimmingpool and Fishing pool
Bed and Breakfast Honnybee 400 thb for 1 night .
Leeya resort swimming and fishing.
Gold filler jksuradee chonburie
Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani
Bemiddeling bij koop of verkoop goederen via gratis advertentie op deze weblog.
Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.
lowy.cremers.senior@gmail.com
udonthanicityweblog@gmail.com
Al 9 jaar de beste
3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.
Ze kunnen niet meer om ons heen.
Hoofdstuk 24 belevenissen op de kustvaart 1960
Een bijdrage van een onzer fans.
Drinken jullie niet te veel vroeg Willy lachend, anders kan je straks niet meer rijden.
Hein beloofde plechtig dat hij nuchter zou blijven en straks met haar zou gaan zwieren.
Op noren zeker zei ze zich omdraaiend bij de ingang.
De borrels op tafel vroegen er om, om geleegd te worden, Dirk voelde de drank al aardig naar zijn hoofd
stijgen, maar dronk toch met zijn kornuiten mee.
Eindelijk stonden ze op om zich op de singel bij de meiden te voegen.
Dirk kwam buiten en voelde de drank naar zijn kop stijgen, hij was een beetje boos op zich zelf, straks kon
hij niet meer op zijn poten staan, leuk voor Willy.
Toen Dirk nog op een krant zat om zijn schaatsen onder te binden, was Hein was al aan het
schaatsen.
Met woeste halen scheurde hij over de baan, en paar kwajongens die echt wel goed konden schaatsen,
probeerden om hem bij te houden.
Maar Hein met zijn handen op zijn rug reed het ene rondje na het andere.
Met luid gekras stopte hij plotseling bij Dirk.
Zal ik je even helpen stuur vroeg hij, neer knielend bij Dirk die moeite had met het inrijgen van zijn veters.
Het gaatje is ook veel te klein brabbelde hij en probeerde de veter in het gaatje te krijgen.
Zuip dan ook niet zo veel stommeling schold hij lachend.
Nu was het zo gebeurd, Hein sleurde Dirk omhoog en duwde hem naar het midden van de singel, waar net
een wat ouder stel op een ouderwetse manier aan het zwieren waren, handen in elkaar, met mooie halen van
het ene op het andere been.
Dirk gleed maar door, de schaatsen waren nieuw en lieten zich nog niet zo goed sturen en Dirk had niet het
benul door de drank dat hij uit moest wijken.
De ervaren oudjes zagen hem aan komen, gingen wat uit elkaar, Dirk die een botsing aan zag komen ging op
het laatste moment op zijn hurken zitten, maar schoot onderuit en gleed op zijn kont een rietpol in.
Willy zag het gebeuren en probeerde met Ellen één van de meisjes Dirk op te tillen.
Dirk zag de wereld voor een doedelzak aan en liet zich steeds weer op het ijs zakken.
Willy werd rood van kwaadheid en schold hem uit voor hufter, omdat hij zo veel gedronken had.
Als hij niet snel gewoon ging schaatsen dan ging ze vanavond nog naar Zaandam, was hij nou helemaal
belazerd.
Hein was bezig om Andries, een andere maat, op de been te helpen die ook bij hen in de kroeg had gezeten,
maar ook die kon niet goed overeind blijven.
Eindelijk zag de dronkeman kans om op gang te komen, door de drank aangedreven spurtte hij steeds
sneller.
De jongens die eerst bij Hein hadden gereden, gingen nu achter Andries aan.
Andries keek eens lodderig naar de knapen en vroeg wie het eerst aan het einde is krijgt een knaak.
Dat lieten de jongens niet op zich zitten, ze deden hun uiterste best om bij Andries te blijven maar die zag
geen gevaar en reed als een wilde man naar het einde van de baan, waar een hek geplaatst was om een wak
te markeren.
Veelste laat zag de wilde man het hek en knalde er met luid gekraak dwars door heen.
Wanhopig probeerde hij nog te remmen maar hij schoof maar door en door.
We zagen hem al in het water verdwijnen, maar op het laatste moment stopte hij met zijn nagels in het ijs
krabbend voor het wak.
Lachend keek hij naar de omstanders en vroeg, wie was er eerder?
Op dat moment zakten zijn benen door de dunne rand van het wak.
De in allerijl toegeschoten jongens pakte zijn handen en trokken hem uit het water, met natte broekspijpen
stond hij verdwaast te kijken, hij pakte zijn portemonnee en gaf de jongens een tientje, dat is voor de redding
grijnsde hij, maar ik was wel sneller dan jullie hé.
Van hen mocht hij, een tientje is meer dan een knaak, maar dat hij rijden kon had hij wel bewezen
Dirk merkte dat Willy echt kwaad was en probeerde serieus op de been te blijven, hij keek om zich heen en
kon zich niet herinneren dat er zo veel mensen op de baan waren.
243
Naast hem zag hij een boze Willy en voor hem reed ook een Willy, hij begreep er niets meer van,
vooruit zag hij een scheur in het ijs, hij dacht nog bij zich zelf, goed dat ik dat zo vroeg ontdek, hij tilde zijn
been op, om over de scheur heen te komen.
Maar benen komen vlak achter elkaar, zijn ander schaats kwam in de scheur terecht.
Wanhopig probeerde Dirk zich nog staande te houden, maar tuimelde onderuit gleed met een vaartje door,
schoof onder een koek en sopie tent, op zijn rug liggend keek hij tegen de dikke kont van de verkoopster
aan, die achter de kraam stond.
Moet jij niet achteraansluiten vroeg ze lachend, maar hielp hem overeind en reikte hem een beker
chocolademelk aan, die krijg je van de zaak zei ze, we hebben ons dood gelachen, zo als jij schaatste.
De chocolademelk smaakte helemaal niet na al het bier dat Dirk al binnen had en dreigde dan ook naar
buiten te komen.
Willy zag het aan komen, kwaad zei ze, doe jij je schaatsen maar uit en kom maar mee naar huis, dan kan je,
je roes uit slapen.
Met moeite deed Dirk stom voor zich uit lachend, wat Willy nog kwader maakte, zijn schaatsen uit en zijn
schoenen aan.
Hein, Ellen en Andries kwamen naderbij, we gaan vanavond toch stappen, vroege ze.
Ik wel antwoordde Willy maar of hij mee gaat weet ik nog niet.
Met moeite kon Dirk zich oriënteren, Willy liep met driftige stappen naast hem.
Hij wilde een arm om haar heen slaan, maar die sloeg ze van zich af, zuiplap schold ze zachtjes.
In de caravan ging Dirk aangekleed op bed liggen en was gelijk van de wereld.
Willy ruimde de boel een beetje op en ging maar een boekje lezen.
Een klopje op de deur kondigde aan dat de ouwe er in wilde.
Dat kwam goed uit ze zou de ouwe wel eens vertellen, wat voor een hufter Dirk wel was om hun middag te
verprutsen.
De ouwe keek eens naar de snurkende Dirk en zei, prachtig hoe de jongens zich vermaken.
Dat deed de deur dicht bij Willy, woedend viel ze tegen de ouwe uit, noemt u dat prachtig, ze was van
kwaadheid weer op haar Zaans overgegaan.
De ouwe keek haar vragend aan, ik versa je niet helemaal maar ik geloof dat je het er niet mee eens bent, dat
ze uit de band zijn gesprongen?
Heel de week zitten ze in die duffe school, nu pakken ze er ééntje te veel en dan ben je kwaad?
Plotseling was Willy niet meer kwaad, eigenlijk was ze een beetje boos op zich zelf, natuurlijk de jongens
hadden wel een beetje vertier verdiend.
De ouwe trok een deken over Dirk heen en vroeg, ga je mee naar binnen hier heb je voorlopig niets te
zoeken.
Zo zaten ze even later gezellig in de salon bij een snorrende kachel te kletsen.
De ouwe was bijzonder tevreden over Dirk vertelde hij.
Dirk heeft mij wel wat anders verteld, antwoordde Willy.
Dat is ook goed zo glunderde de ouwe, hij moet een beetje bang voor me blijven anders neemt hij een loopje
met me en slagen zal hij, daar zorg ik wel voor.
In vertrouwen gezegd, ging hij verder, hij is al verder dan nodig is, de andere jongens die moest ik nu al
bijscholen, maar Dirk redt het wel, laat mij maar gaan, maar mondje dicht hé.
Ze babbelden over van alles en nog wat, tot de naam Berend viel.
Is dat de Berend die nu kapitein is op een schip van Wagenborg vroeg Willy.
Inderdaad ken jij die dan vroeg de ouwe?
Van verhalen, bekende Willy, er zit een jongen bij Dirk in de klas die vaart als stuurman bij Berend,
ze
hebben pas een baby.
We hebben een kaartje van hem gekregen zei de ouwe en rommelde in een laatje en toverde het
geboortekaartje te voorschijn.
Dat was me er ééntje ging de ouwe verder, die kon er wat van, je zag hem nooit leren, zat de meeste tijd in
de kroeg, om de dag nam hij een meisje mee in de caravan.
Hij maakte van zijn leerjaar een feest jaar, maar als je wat vroeg wist hij het wel, ik begrijp nu nog niet hoe
hij het heeft gehaald.
Ik herinner me nog, de dag voor zijn examen had hij twee meiden mee genomen naar de caravan, we konden
ze hier horen gillen en lachen.
244
Moet je dat nu vertellen mengde zijn vrouw zich blozend in het gesprek.
De ouwe ging onverstoord verder, op een gegeven moment, sprong Berend spiernaakt op zijn motor met één
van die twee meiden ook bloot, achterop en reed door de stad.
Het duurde dan ook niet lang tot de politie hier kwam en vroeg, kunt u wat kleren mee nemen we hebben
twee personen op het bureau zitten die krijgen het wat koud.
Maar ik kon alles van hem verdragen het was zo’n aardige knul en hij kon het leren en uitgaan zo goed
combineren dat hij uiteindelijk toch nog als beste van de klas slaagde.
Maar je kon wat mee maken met hem, ik hoor dat hij nu nooit naar matrozen hoeft te zoeken.
Hein kwam aan de deur en vroeg of Willy mee ging naar de stad.
Ze gingen eens kijken hoe Dirk het maakte.
Die lag als een beer te snurken en was met geen mogelijkheid wakker te krijgen, hij bromde, laat me maar
liggen.
Willy had geen zin om het weekend door Dirk te laten verprutsen en ging met Ellen met de jongens mee
naar hun stamcafé.
Toen de school vrienden allemaal aanwezig waren vertrokken ze naar een dancing.
Willy vond het jammer dat de Gruno niet in Delfzijl lag dan had ze met Wim kunnen dansen, ze miste Astrid
en Wim wel, zij waren in een korte tijd goede vrienden geworden.
Maar Hein was een goede gastheer hij deed zijn best om Willy het naar de zin te maken.
Ze zag wel als hij met Ellen danste dat hij haar steeds zoende, maar als hij met haar danste bleef hij een
beetje op afstand.
Eigenlijk vond ze het maar matig, zonder Dirk was er niet veel aan, maar het was zijn eigen schuld.
Veertien dagen had ze er naar uit gekeken, heerlijk een weekendje stappen en rollebollen, nou lag die hufter
zijn roes uit te slapen.
Ze dronk ook meer dan eigenlijk nodig was.
Andries bekommerde zich ook meer dan nodig was om haar, hij vond het rot dat Dirk onder zijl was gegaan
en danste nu vaak met Willy, hij danste zo goed dat Willy weg mijmerde, ze legde haar hoofd op zijn
schouder en dacht bij zich zelf, dat ze met Dirk danste.
Ze wilden er langzaam een eind aan draaien, dronken aan de bar nog een laatste rondje, toen er iemand vroeg
zullen we nog even dansen schoonheid?
De kerel pakte haar om haar middel, kuste haar in de nek.
Willy een beetje aangeschoten, draaide zich half om en zei, wat ik thuis heb daar kan jij niet aan tippen.
Meen je dat vroeg Dirk, hij was wakker geworden en vervolgens naar de dancing gekomen, waar de
feestgangers zaten, hij zag dat Willy straalde van blijdschap toen ze merkte dat het haar vriend was, ik had
je haast een lel verkocht, bekende ze eerlijk.
Tot in de late uurtjes bleven ze in de dancing hangen.
Andries had een meisje op gedoken, Hein zat te knuffelen met Ellen het was weer eens een ouderwets
gezellig avondje.
Een beetje aangeschoten wandelden ze later door de stille straten van Delfzijl naar huis.
Toen ze in bed lagen vroeg Dirk, moet ik nu ook boos worden, ik merk dat jij ook niet meer helemaal
nuchter bent.
Ze trok Dirk in haar armen en vroeg hoe kan ik het weer goed maken.
Daar weet ik wel wat op antwoordde Dirk.
Het laatste wat hij hoorde was, je bent een viezerikkie.
Hij schoof zijn arm om haar schouder trok Willy tegen zich aan stopte zijn neus in haar haren en zei, morgen
komt er weer een dag.
Zo regen de weken zich aan één, de examens stonden voor de deur.
Verscheidene malen moest Dirk de hulp van de ouwe inroepen.
Lang zaten ze savonds in de caravan te rekenen en te meten, als Dirk het eens niet begreep.
De ouwe had uren geduld, legde keer op keer alles uit op zijn manier, tot Dirk het begreep en het ineens niet
meer zo moeilijk vond.
Voor Hein was het op school een makkie, dacht hij, maar het duurde niet lang of hij vroeg, kan ik niet eens
mee komen, misschien wil de ouwe mij wel een beetje helpen.
245
Dirk vroeg savonds aan de ouwe, zou er een vriend van mij mee mogen komen voor bijscholing.
Is dat de stuurman van Berend vroeg hij?
Verbaast keek Dirk hem aan, hoe wist hij dat nou, hij kon zich niet herinneren dat hij Hein in verband had
gebracht met Berend.
Neem maar mee zei de ouwe we zullen zien wat we doen kunnen.
Nu zaten ze met z’n tweeën als kleine kinderen om de tafel naar de ouwe te luisteren.
Ik begrijp het wel sprak de ouwe, jij doet net als Dirk, je kan misschien wel varen en je komt ook wel overal,
maar de leerraar doet het op zijn manier, als je dat er nou eens bij leert dan kom je er wel, denk nou niet
meer zo veel, zo zou ik het doen, maar zo zou het ook kunnen.
Hij viel de leeraren niet af, maar ze moesten meer te leren dan dat ze aan boord gebruikten.
De Max was nu zo ver klaar dat de motor gestart kon worden.
Samen met Hein en de ouwe, die bere trots was dat hij mee mocht, daalden ze in de machinekamer af.
De monteurs deden de laatste handelingen en starten met veel gesis van lucht en knallen de hoofdmotor.
Na een poosje gekeken te hebben naar de monteurs die overal luisterden, gingen ze naar het stuurhuis.
De ouwe stond belangstellend een tijdje te kijken, naar al de handels en metertjes en zei, jongens moet je
luisteren. Geloof me nu maar eerlijk, ik heb vaak genoeg een schip van de wal gekregen, dus dit schip krijg
ik ook wel weg, maar ik zou graag me graag door een leerraar uit laten leggen, hoe dit allemaal werkt, hij
wees op het dashboard.
Begrijp je me nu dat jullie eerst eens goed moeten luisteren naar je leeraren.
De Gruno zou je zo weg varen, maar laat mij maar eens zien hoe je hier mee weg komt, hij lachte en ging in
de stuurstoel zitten.
Dirk keek hem schaapachtig aan, en vroeg geeft u dan maar orders.
Doe maar net als of we komen toch niet weg door het ijs, stuurboord aan boord commandeerde de ouwe en
langzaam vooruit.
Dirk keek op het dashboard, normaal had hij het stuurwiel naar stuurboord gedraaid, maar er was geen
stuurwiel aanwezig.
Hij zag een handel wat hij vermoedde het stuurwiel had vervangen, maar er gebeurde niets.
De voorman van de werf kwam in de stuurhut en zei, als je wilt sturen zal je toch eerst het stuurwerk aan
moeten zetten.
Dat doe je hier mee zei hij en draaide aan een knop op het dashboard.
Zachtjes begon de roerstand aanwijzer te bewegen.
De leerraar kan het wel duidelijk uitleggen hé, merkte hij lachend op.
Een monteur kwam boven en zei, we kunnen wel proberen met zachtjes vooruit te draaien.
Hein en Dirk stapten naar buiten toen de schroef begon te draaien, in het begin zagen ze niets bewegen, maar
spoedig begon achter de Max het ijs te brokkelen.
Er stroomden steeds grotere schotsen weg en maakte tot ongenoegen van de jeugd een groot wak.
We moeten op schieten zei Hein anders zitten we nog op school als de Max naar zee vertrekt.
Er was weer een brief van De Gruno gekomen, ze moesten laden in Italië naar Emden
Dat kwam mooi uit, konden ze even naar de Max komen kijken.
Maar het weer voorspelde niet veel goeds, ze zouden wel eens rare bokken sprongen kunnen maken in de
Golf van Biskaje, maar ze kregen een mooie lading in, dus ze maakten zich niet al te veel zorgen.
Voorlopig lig ik nog iedere dag in mijn bikini op het sloependek te zonnen, schreef Leny.
Ze waren met z’n allen de wal op geweest en hadden echt Italiaans ijs gegeten, het lossen had wel lang
geduurd, maar dat had de bemanning niet veel kunnen schelen.
Marga had een badpak gekocht in Bari, schreef Leny verder, maar het leek iedere dag wel strakker te gaan
zitten.
We denken dat er een baby op komst is, zelf heeft ze er nog niet over gesproken, maar Hendrik streek wel
eens stiekem, als hij dacht dat niemand het zag, over haar buik.
Bart had een tijdelijk vriendinnetje op geduikeld, maar hij kon haar niet verstaan, hij had haar eens mee naar
boord genomen, ze hadden heel de avond geprobeerd een gesprek te voeren, maar verder dan si en signorita,
waren ze niet gekomen, maar ze hadden wel vreselijk gelachen.
246
Dirk rekende samen met de ouwe wanneer de Gruno in Emden zou komen, ongeveer met lossen mee
veertien dagen
In die tijd waren de examens grotendeels achter de rug, maar dan kon de Max nog niet varen vanwege het
ijs.
Het vroor wel niet zo erg meer maar in dat kleine kanaaltje werd nog helemaal niet gevaren. Misschien gaat
het wel warm water regenen, voorspelde de ouwe.
Zenuwachtig ging Dirk s, morgens naar school, vandaag begon de examen week.
De ouwe zij steeds, geen paniek je kan het, hij was als een blad aan een boom omgedraaid, als ze s’avonds in
de caravan zaten liet hij merken dat hij het nog lang niet goed genoeg wist.
Maar het had wel gestimuleerd om nog beter zijn best te doen.
In de klas zaten de wijze mannen om een tafel heen, zo als ze werden genoemd.
Dirk met een dikke strot van de zenuwen.
Hein had al examen gedaan en had gezegd, een zacht eitje niks aan de hand, ze konden nog wat van mij
leren, hij had makkelijk praten, hij was geweest.
Ellen moest een paar vakken over doen en kreeg twee dagen later nog een kans, en was ook redelijk
optimistisch.
Ondertussen stond Dirk, met de dunne poep, zo als Berend het noemde, in zijn broek.
Eén van de wijze mannen vroeg, waar heb je op gevaren.
Verwonderd keek Dirk op, hij had heel wat anders verwacht.
Op de Gruno mijnheer antwoordde Dirk.
Een tweede examinator boog zich naar voren en vroeg aan de eerste, is dat niet die dikke kapitein die altijd
zo loopt te ruften?
Was jij ook aan boord toen er een man overboord sloeg, vroeg hij verder.
Dirk beaamde het en dacht bij zich zelf, wanneer komen de vragen die hij niet zou kunnen beantwoorden.
Geleidelijk gingen ze over tot het eigenlijke examen, voor dat Dirk het wist stond hij weer buiten, er was
niets gevraagd waar hij geen goed antwoord op had, maar morgen kwam er weer een dag
Eindelijk was het zo ver, de examens waren achter de rug.
De bijlessen samen met Hein in de caravan onder leiding van de ouwe, hadden er wel toe bij gedragen dat ze
geslaagd waren.
Als ze het niet wisten dan ging de ouwe te keer, jullie moeten niet zo veel achter de wijven aan zitten en
meer bij de les blijven.
Maar nu waren ze er Dirk zwaaide met het vel begeerde papiertje hij had een paar flessen jenever gekocht en
een taart, om het te vieren.
S avonds waren ze lekker door gezakt, de ouwe net zo goed als Hein en Dirk, ze hadden nog afgesproken
met de andere schoollieren maar er was niets meer van gekomen.
De andere dag hadden ze een gat in de dag geslapen.
Hein lag op de grond onder een plaid.
Met een dikke kop en toch een tevreden gevoel lag hij op zijn rug, terug te denken aan de schooltijd.
Eigenlijk was het helemaal niet zo moeilijk geweest, maar de tijd was te kort om alles in één keer in zón
korte tijd in zijn harsen te stampen, maar nu konden ze hem niets meer maken.
Zijn diploma hing met een punaise aan de wand, de lege flessen stonden nog op tafel, het hok stonk als een
dragonder maar het kon hem niets schelen, de ouwe was toen de drank op was waggelend naar zijn huisje
gegaan, hij hoopte maar dat er niets was gebeurd.
Maar de ouwe was wel wat gewend, Dirk had van zijn toelage de geheime drank voorraad van de ouwe
steeds aangevuld, het leek hem steeds sneller dat de fles leeg was.
Het was maar goed dat er van de Gruno af en toe een cheque was gekomen anders had hij geld gebrek
gekregen.
Leny had geschreven dat het niet erg was, later zou hij het weer terug verdienen.
Er werd op de deur gebonsd en geschreeuwd kom er eens uit lapzwansen.
De deur werd open gegooid, Ellen en haar schoolvriendin Ester kwamen binnen.
Dat ze niet helemaal nuchter waren was duidelijk te merken, ze hadden heel de nacht door gefeest.
Schuif eens een beetje op giechelden ze en kropen bij Dirk en Hein onder de dekens.
Met twee man was het al krap maar nu was het toch wel erg eng.
247
Beneveld door de drank en blij dat ze geslaagd waren, waren de meiden door het dolle heen.
De ander jongens komen zo ook nog een borrel halen zeiden ze.
Hein nog half slapend trok Ellen boven op zich en zei, we zijn jullie helemaal vergeten gisteren, we waren
zo blij dat we geslaagd waren, dat we gelijk aan de drank zijn gegaan met de ouwe, maar kunnen we het
weer goed maken?
Hij begon Ellen te kussen, gedver zei hij, je hebt gedronken en je trui stinkt naar de rook, hij trok brutaal de
trui over haar hoofd.
Door de drank waren de meiden helemaal los geslagen en het duurde dan ook niet lang of ze lagen half
ontkleed op bed te dollen, het zou dan ook volledig uit de hand zijn gelopen, als de andere schoollieren niet,
onder aanvoering van Andries in de caravan waren gekomen.
De ouwe kwam aan de deur en vroeg is er nog plaats voor een ouwe zeeman?
Hij ging in de enige leunstoel zitten en schonk zich een flinke borrel in.
De meiden die al het één en ander gehoord hadden van de ouwe brombeer, kropen om hem in verlegenheid
te brengen bij hem op schoot.
Maar de ouwe verblikte of verbloosde niet en sloeg zijn beide armen om de half blote meiden heen en
zuchtte, dat ik dat nog eens mee mag maken.
Het werd een dolle boel, maar voor het te erg werd zei de ouwe, kom op we gaan ergens een stukje eten.
In optocht liepen ze de stad in, onderweg naar een restaurant, waar ze de lekkerste dingen bestelden.
Gelukkig bracht hen dat weer bij hun positieven het eten verdrong de drank een beetje.
De ouwe zat aan het hoofd van de tafel en glunderde van plezier, Dirk tikte met zijn vork tegen zijn glas,
stond op en zei, ik wil een toost op de ouwe en zijn vrouw uitbrengen.
Als zij er niet waren geweest dan was ik niet geslaagd en verhongerd, hij hief zijn glas op kuste de vrouw op
haar wangen en zei proost ouwe, dat je maar een keertje mee mag varen als ik kapitein word.
Uit de deuropening werd geroepen pak dan je koffer maar ouwe, want dat duurt niet zo lang meer.
Dirk keek om en zag Geert en Leny binnen komen, achter hen aan kwamen Bart en Joost.
Ze waren met de auto van Emden naar Delfzij gekomen om hen te feliciteren, en wilden gelijk tijdig eens
naar de Max komen kijken.
Leny sloeg haar armen om Dirk heen kuste hem op beide wangen en zei, welkom aan boord stuurman.
Ze zag er erg verleidelijk uit met haar in Italië op gedane bruine kleur, Hein zag haar voor het eerst en vroeg
bent u de dochter van de kapitein?
Wat de ouwe en haar in een hartelijk gelag deed uitbarsten.
Tafels werden bij geschoven, de vragen vlogen over en weer, hoe het examen was verlopen. Hoe de reis naar
de middelandse zee was gegaan en waarom Wim niet mee was gekomen.
Ja die zal wel gek zijn antwoordde de ouwe, hij was met de kampeners aan boord gebleven, Astrid zou naar
Emden komen en dan als ze leeg waren mee varen naar IJmuiden waar ze zouden laden, het is dik aan met
die twee, vertelde Leny.
De ouwe had gezegd, laat haar alstublieft overkomen, er was geen land met hem te bezeilen, tot over zijn
oren verliefd.
Na het eten, de drank was inmiddels een beetje verdrongen door de maaltijd, gingen ze naar de werf.
Er kringelden rookpluimen uit de uitlaat van de motor, ze waren weer aan het proefdraaien.
Ze werden bergroet door de voorman, als het een beetje mee zit dan kunnen we na het weekend naar Delfzijl
voor de proefvaart zei hij, er komt een ijsbreker die maakt de geul vrij.
Maar ik hoorde dat u niet mee vaart, ging hij verder, wie is dan de gezagvoerder en wie zorgt voor
bemanning vroeg hij.
Dan moet u bij die man zijn, antwoordde de ouwe wijzend op Dirk.
Leny stak een arm door die van haar man en keek lachend naar Dirk, ik denk dat jij wel een stuurman of
vrouw kan vinden voor de proefvaart zei ze.
Een golf van warmte vloog door Dirk heen, hij had er helemaal nog niet aan gedacht wie er de Max van de
werf naar Delfzijl zou varen, hij werd er helemaal zenuwachtig van.
Hij keek naar Hein, die stak zijn vinger in de lucht en riep, ik heb ervaring en een diploma op zak als je
iemand zoekt, ik ben je man.
Joost zwaaide met zijn handen en zei, ik heb een schip, op mij moet je niet rekenen, ik heb al genoeg zorgen
om een bemanning bij elkaar te krijgen, en mijn beste man gaat eerst een weekje met verlof, dan kan je hem
pas krijgen.
Wordt vervolgd
Met dank aan onze sponsors.
poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani
Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza
Resort and swimmingpool and Fishing pool
Bed and Breakfast Honnybee 400 thb for 1 night .
Leeya resort swimming and fishing.
Gold filler jksuradee chonburie
Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani
Bemiddeling bij koop of verkoop goederen via gratis advertentie op deze weblog.
Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.
lowy.cremers.senior@gmail.com
udonthanicityweblog@gmail.com
al 9 jaar de beste,met 3000 fans.
Ze kunnen niet meer om ons heen. !!!!!
Een bijdrage van grapjas Henry Swinkels.
Johan belt naar de Thailandblog.nl helpdesk en vraagt domweg: Kunt u mij helpen, mijn Pc die zegt telkens “Uw wachtwoord is incorrent’ (Waarop Gringo van de helpdesk zegt: Wat is dan het probleem exact? Johan: Nou dat mijn wachtwoord incorrect is maar als ik dat intyp dan zegt ie weer dat het wachtwoord incorrect is. En toch kom ik niet verder dan dat welkomsscherm met deze melding??
En dan heb ik nog een klacht over Thailandblog helpdesk.
En wat is die klacht zegt Gringo.
Ik kan ook geen email verzenden.”
Helpdesk: “Wat is het probleem. Krijgt u een foutmelding?”
klant: “Ja, ik krijg: Can’t send your email. Make contact with your system administrator.”
Helpdesk tb: “Aha, mooi. Kunt u deze foutmelding naar ons toemailen? Dan kunnen wij kijken wat er aan de hand is.”
klant: “Ja, dat zeg ik. Ik kan dus niet mailen, want het mailtje wordt niet doorgestuurd.”
Helpdesk Thailandblog : “Oké, maar als we uw foutmelding niet krijgen, kunnen we verder niets doen. Kunt u dit berichtje dan versturen via mail?”
klant: “Voor de 3e keer. Ik kan NIET mailen, want mijn mail wordt niet doorgestuurd.”
Helpdesk van Thailandblog :dan zal u wel een hoofdletter verkeerd hebben staan,of een comma te veel.
Net dank aan onze sponsors die ons steunen.
poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani
Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza
Resort and swimmingpool and Fishing pool
Bed and Breakfast Honnybee 400 thb for 1 night .
Leeya resort swimming and fishing.
Gold filler jksuradee chonburie
Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani
Bemiddeling bij koop of verkoop goederen via gratis advertentie op deze weblog.
Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.
lowy.cremers.senior@gmail.com
udonthanicityweblog@gmail.com
Recente reacties